کد مطلب:141616 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
عبدالرحمن بن عبد رب الانصاری الخزرجی
عبدالرحمن از اصحاب و یاران پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله بود و نیز از آن حضرت روایت نقل كرده است. او از مخلصان و یاران امام امیرالمؤمنین علیه السلام بود. ابن عقده گوید: به ما حدیث كرد محمد بن اسماعیل بن اسحاق راشدی، از محمد بن جعفر نمیری، از حسن عبدی، از اصبغ بن نباتة كه گفت وقتی امام علی علیه السلام از صحابه پیامبر شاهد گرفت و فرمود: كسانی كه از پیامبر اكرم روز عید غدیر درباره ولایت و خلافت شنیدند از جای برخیزند و شهادت دهند. پس عده ای از جای برخاستند كه عبارت بودند از ابوایوب انصاری، ابوعمرة ابن عمرو بن محصن، ابوزینب، سهل بن حنیف، خزیمة بن ثابت، عبدالله بن ثابت، حبشی بن جنادة
السلولی، عبید بن عاذب، لقمان بن عجلان انصاری، ثابت بن ودیعة انصاری، ابوفضالة انصاری، و عبدالرحمن بن عبد رب انصاری. پس همگی گفتند: ما خود شهادت می دهیم كه از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیده ایم كه فرمود: «الا ان الله عز و جل ولیی و انا ولی المؤمنین، الا، فمن كنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه، و احب من احبه، و ابغض من ابغضه، و اعن من اعانه [1] ؛ آگاه باشید به درستی كه خداوند، ولی من است و من ولی مؤمنین هستم، آگاه باشید پس كسی را كه من مولای او هستم، علی مولای اوست. پروردگارا، دوست بدار هر كه او را دوست دارد و دشمن بدار هر كه او را دشمنی كند. و محبوب بدار، هر كه او را محبوب داشته، و مبغوض بدار هر كه او را مبغوض داشته است، و هر كه او را یاری كند تو یاریش كن».
این حدیث شریف در اسد الغابة آمده كه گفته شده در جاهای متعددی اینان از جای برخاسته و به ولایت حضرت امیر علیه السلام شهادت داده اند. [2] در كتاب حدائق آمده «كان علی بن ابی طالب علیه السلام هو الذی علم عبدالرحمن هذا القرآن و رباه [3] ؛ علی بن ابیطالب علیه السلام به عبدالرحمن این قرآن را آموخته و او را تربیت كرده بودند». شیخ طوسی رحمه الله عنه او را از اصحاب امام حسین علیه السلام دانسته است. [4] .
السلولی، عبید بن عاذب، لقمان بن عجلان انصاری، ثابت بن ودیعة انصاری، ابوفضالة انصاری، و عبدالرحمن بن عبد رب انصاری. پس همگی گفتند: ما خود شهادت می دهیم كه از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیده ایم كه فرمود: «الا ان الله عز و جل ولیی و انا ولی المؤمنین، الا، فمن كنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه، و احب من احبه، و ابغض من ابغضه، و اعن من اعانه [1] ؛ آگاه باشید به درستی كه خداوند، ولی من است و من ولی مؤمنین هستم، آگاه باشید پس كسی را كه من مولای او هستم، علی مولای اوست. پروردگارا، دوست بدار هر كه او را دوست دارد و دشمن بدار هر كه او را دشمنی كند. و محبوب بدار، هر كه او را محبوب داشته، و مبغوض بدار هر كه او را مبغوض داشته است، و هر كه او را یاری كند تو یاریش كن».
این حدیث شریف در اسد الغابة آمده كه گفته شده در جاهای متعددی اینان از جای برخاسته و به ولایت حضرت امیر علیه السلام شهادت داده اند. [2] در كتاب حدائق آمده «كان علی بن ابی طالب علیه السلام هو الذی علم عبدالرحمن هذا القرآن و رباه [3] ؛ علی بن ابیطالب علیه السلام به عبدالرحمن این قرآن را آموخته و او را تربیت كرده بودند». شیخ طوسی رحمه الله عنه او را از اصحاب امام حسین علیه السلام دانسته است. [4] .
[1] الغدير، ج 2، ص 49.
[2] اسداالغابة، ج 3، ص 605.
[3] الحذائق الورديه، ج 1، ص 211.
[4] رجال شيخ طوسي، ص 76.